Merk

Een schrijver is een merk. Zo is mij uitgelegd door communicatie-experts. En een merk is iets wat consumenten gebruiken om aan anderen te vertellen wie ze zijn. Als je een notebook koopt van Apple koop je geen notebook maar een identiteit. Als je een notebook koopt van Asus, zoals ik, koop je een andere identiteit. Hoe het precies zit weet ik niet – ik heb die onhandige antikapitalistische jaren zeventigsentimenten nooit helemaal af kunnen schudden – maar een Apple-identiteit is beter dan een Asus-identiteit. Met een Apple word je een beetje Steve Jobs.

Zo werkt het kennelijk ook met boeken. Als je een boek koopt van Grunberg word je een beetje Grunberg: pesterig, illusie-doorprikkend. Als je een boek koopt van Coelho word je diep als een oceaan. Je hoeft het boek niet eens te lezen, je zet het gewoon zichtbaar in je kast.

Mijn boekenverzameling staat op zolder, buiten het zicht van bezoekers, maar ik heb hem toch eens doorgenomen. 98% van de schrijvers waaraan ik mijn identiteit ontleen zijn dood of bijna dood. Ik heb dit met mijn vrouw besproken. Steve Jobs is ook dood, zei ze. Die opmerking gaf me een enorme opluchting. Toch was ik nog niet klaar. Waarom koop jij boeken van het merk Nora Roberts, vroeg ik. Als je zo doorgaat, word je hartstikke oppervlakkig en sentimenteel. Ik vind dat ze goed schrijft, zei ze. Heel ontspannend.

Ze snapt er niks van. Maar binnenkort is ze jarig. Ze krijgt Tolstoi: Oorlog en vrede.

Roel Smits